प्रतीक्षा शिवाची

Probashir Golpo Shongroho, a collection of more than 20 short stories, is a continuation of Bimal Chakravartty’s tales that began in his debut book, Jana Awjanar Majhe. Bengali is a sweet language – almost poetic – and these tales, each with a hint of a moral – right from ‘if you love someone then don’t hide it’ to ‘destruction has a music that is its very own for it heralds the beginning of something new’; from ‘sorry is still one of the hardest words to say’ to ‘widow remarriage continues to be a taboo’ – all add the right aroma to this book. The author might not have lived in Kolkata for many years, but his tales have the Kolkata flavour – it is anything but probashi. Read this collection of very simply told tales to appreciate youthful writing, where seriousness gets effortlessly interwoven with humour, written by a quintessential Bengali. If you know the bliss of eating bhaat-daal on a Sunday afternoon, then read the book, and if you don’t know, then read it and find out.

अब एक नयी पुस्तक “छुट्टी के दिन” आपके हाथों में हैं| मातृभाषा की सेवा में डॉक्टर परीक्षित सिंह जी और कल्याण सिंह जी शेखावत के साथ| एक नयी जुगलबंदी हिन्दी और राजस्थानी की|जिसमें ढूंढ़े बिना ही सम्पूर्ण राजस्थान की महक मिलेगी|

చరిత్ర ఒక బరువు, ఒక బాధ్యత. ఆ బరువుబాధ్యతలను హుందాగా అలవోకగా మోస్తూ వచ్చిన న గరం కా శీ లే దా వా రణాసి. ప్ర పంచానికి వె లుగు చూ పిన ఈ దే శసంస్ కృతికి విలువైన ప్ర తీక. శతాబ్దా లుగా ఎదుర్కొన్న కష్టా లను, దాడులను భరిస్తూ , ఎదిరిస్తూ తలెత్తు కు నిలిచిన నగరం కాశీ.

“వెయిటింగ్ ఫర్ శివ: అనెర్తిం గ్ ది ట్రూ త్ ఆఫ్ కాశీస్ గ్యానవాపి” కు తెలుగు అనువాదం ఇది. శ కలాలుగా వు న్న చ రిత్ర ను ఒ క సూత్రం గా కూ ర్చిన ర చన, వి శ్వేశ్వరుడిగా విశ్వనాథుడిగా అనాదిగా ఈ జాతిని తరిం పచేస్తు న్న పరమేశ్వరుడి నివాసమై న కాశీ కథ ఇది. ‘కాశీలో తుది శ్వాస విడిస్తే చాలు ముక్తినిస్తా’ అని శివుడు స్వయంగా ప్ర కటించాడు. శతాబ్దా లుగా కాశీ పొందిన గౌరవమర్యాదలు, ముష ్కరుల దాడుల్లో శిథిలమై న కాశీ వ్యథలు, పడిన ప్ర తిసారీ కాశీని మళ్లీ లేపిన అచంచలమై న భక్తిప్ర పత్తు లు అన్నీ పేజీలలో మనను పలకరిస్తా యి. దెబ్బలు తినడం కాశీకి అలవాటే, అయితే చావుదెబ్బ కొట్టిం ది మటుకు 1669 లో ఔరంగజేబ్. ఆలయం ధ్వం సం చేసి, పడమటి గోడ మీద రెండు గుంబజ్ లు కట్టి, దాన్ని మసీదు అన్నా డు. గ్యా నవాపి మసీదు ఉన్న స్థ లం, ఆవరణ, 18 వ శతాబ్దం లో కట్టిన మందిరానికి మసీదుకు మధ్యలోని స్థ లం మొత్తం వివాదాలకు కారణమయ్యాయి. గంగ నెత్తు రు పులుముకుని రోదించిం ది. బ్రిటి ష్ హయాం లో ఎన్ని వ్యాజ్యా లలో తీర్పులు ప్ర కటించి నా పరిష్కారం లేకపోయిం ది. 1947 తరవాత కాశీ మందిరానికి స్వేచ్ఛ తేవాలన్న సంకల్పం మరిం త బలమై ంది. 2021 లోనమోదై న సివిల్ కేసు దేశాన్ని ఒక ఊపు ఊపగా, సుప్ర ీం కోర్టు ASIని సమగ్ర నివేదిక సమర్పిం చమని కోరిం ది. 2024 జనవరిలో బయటకు వచ్చిన ASI నివేదిక ఏం చెబుతోంది?

గ్యా నవాపి రహస్యాలను ఎంతో వివరంగా, ఆసక్తికరంగా, వివరిం చారు విక్ర మ్ సంపత్. పాఠకుల మనసు గెలుచుకునే, ఆలోచింపచేసే రచన. ఇదిగో, తెలుగులో మీకోసం.

जो यह दावा करते हैं कि हम एक अधिनायकवादी हिंदू राष्ट्र में रह रहे हैं उनसे यह पूछा जाना चाहिए कि यह किस प्रकार का हिंदू राष्ट्र है जहां एक अरब शक्तिशाली हिंदू यहाँ की संसद, अदालतों, शिक्षा व्यवस्था और हमारे संविधान द्वारा न सिर्फ दोयम दर्जे के नागरिक करार दिए गए हैं बल्कि उससे भी नीचे धकेल दिए गए? यह कैसा हिंदू राष्ट्र है जिसमें दुर्गा पूजा और गरबा के आयोजनों पर बेरोकटोक पत्थरबाजी की जाती है और प्रधानमंत्री की कुर्सी पर बैठा एक शख्स कहता है कि इस देश के संसाधनों पर पहला हक अल्पसंख्यकों का है? यह कैसा हिंदू राष्ट्र है जहाँ हिंदुओं को अपनी ही धरती पर शरणार्थियों की तरह रहना पड़ता है और जहाँ कोई 40 हजार रोहिंग्या मुसलमानों को तो बसा सकता है लेकिन इसी देश के धरतीपुत्र 7 लाख कश्मीरी पंडितों को नहीं और जहाँ अदालतों का कहना हैं कि हिंदुओं की हत्या, बलात्कार और जातीय संहार करने वालों पर मुकदमा चलाने के लिए अब बहुत देर हो चुकी है? यह किस तरह का हिंदू राष्ट्र है जहाँ हिंदुओं के मंदिर सरकारों के कब्जे में हैं और अपने त्यौहार मनाने के लिए हिंदुओं को वक्फ बोर्ड के सामने जमीन के लिए हाथ फैलाने पड़ते हैं? यह किस तरह का हिंदू राष्ट्र है जहाँ शिक्षा का अधिकार अधिनियम में केवल हिंदुओं के स्कूलों के साथ भेदभाव किया जाता है और उन्हें ताला लगाने को मजबूर कर दिया जाता है? यह किस तरह का हिंदू राष्ट्र है जहां औरंगज़ेब और टीपू जैसे बर्बर शासकों को लेकर सरकारी खर्चे पर प्रकाशन किए जाते हैं, सड़कों के नाम रखे जाते हैं और त्योहारों का आयोजन होता है? यह किस तरह का हिंदू राष्ट्र है जहाँ एक ऐसा कानून बिल्कुल बन ही जाने ही वाला था जिसमें केवल हिंदुओं को, जबकि वे अल्पसंख्यक थे, सांप्रदायिक दंगों के लिए दोषी ठहराया जाता जैसा कि कश्मीर में देखा गया? यह किस तरह का हिंदू राष्ट्र है जहाँ सबरीमाला प्रकरण में अदालतों के फैसले और विधायी कानून केवल हिंदुओं के धर्माचारों में सुधार के लिए किए जाएँ लेकिन दूसरे धर्म को छुआ तक न जाए और अगर ऐसा कोई करे भी, तो वहाँ शाहबानो के मामले की तरह फैसले को पलट दिया जाए? यह किस तरह का हिंदू राष्ट्र है जहाँ हिंदू पूजा स्थल अधिनियम आज भी हिंदुओं को उनके प्रति हुए ऐतिहासिक अन्यायों को दुरुस्त करने के उनके विधिसम्मत अधिकार पर रोक लगता है जबकि वक्फ एक्ट मुसलमानों को एक 1500 वर्ष पुराने हिंदू मंदिर को इस्लामी संपदा घोषित करने की अनियंत्रित शक्ति दे देता है, गो कि इस्लाम अपने आप में महज 1300 वर्ष पुराना है? अगर एक हिंदू राष्ट्र में हिंदू को इस तरह नवाजा जा रहा हो तो इससे अच्छा है कि वह एक मुस्लिम राष्ट्र में रहे क्योंकि वहाँ कम से कम बराबरी का ढोंग तो नहीं होगा, एक काफिर को वही मिलेगा जो उसे मिलना चाहिए। अपनी इस कड़वे बयान में आनंद रंगनाथन आजादी के बाद से हिंदुओं के साथ धोखेबाज़ी करने वाली ग्लानि भरी झूठी कहानी और आत्मदोषानुभूति पर एक निर्णायक प्रहार करते हुए उसे चकनाचूर कर देते हैं। यहाँ कोई स्वांग या राजनीतिक शुचिता नहीं है, अगर है तो केवल राज्य प्रायोजित नस्ल भेद की वह ठोस सच्चाई जिसके साथ हिंदू जी रहे हैं।

भारतवर्ष को दासता के चंगुल से मुक्त कराने व स्वराज की स्थापना करने के लिए देश के असंख्य वीर सेनानियों व क्रांतिकारियों ने अपना जीवन भारत माता के चरणों में समर्पित किया है। किन्तु दुर्भाग्यवश, उनमें से बहुत–से योद्धा ऐसे हैं, जिन्हें मानक इतिहास पुस्तकों में किसी कारणवश उनका यथोचित नहीं मिल सका। यह बात देश के विभिन्न जनजातीय समुदायों से आने वाले क्रांतिवीरों के योगदान के विषय में और भी सटीकता से लागू होती है।

यह पुस्तक ऐसे ह जनजातीय क्रांतिवीरों की अल्पज्ञात अमरगाथाओं का यशोगान कर उन्हें जनसामान्य के समक्ष रखने एक छोटा–सा प्रयास है। अदम्य साहस, अतुलनीय शौर्य व अटूट स्वाभिमान से भर ये कथाएँ न केवल ज्ञानवर्द्धक हैं, अपितु सभी देशवासियों के लिए महान् प्रेरणास्रोत भी हैं।

To those who claim we are now living in a totalitarian, fascist, Hindu Rashtra, one must ask: What kind of a Hindu Rashtra is this where a billion-strong Hindus have been, through our parliament, through our courts, our education system, and our constitution, reduced to not just second-class but, rather, eighth-class citizens? What kind of Hindu Rashtra is this where Ram Navami, Hanuman Jayanti, Durga pooja processions, and even Garba celebrations, are attacked and stoned with impunity? What kind of Hindu Rashtra is this where a sitting Prime minister says minorities have the first right to resources? What kind of Hindu Rashtra is this where Hindus are forced to be refugees in their own land, where one can settle 40,000 Rohingya Muslims but not 700,000 Kashmiri Hindus, the land’s original inhabitants; where the judiciary says it is too late to prosecute those who raped, murdered, and ethnically cleansed lacs of Hindus? What kind of Hindu Rashtra is this where Hindu temples are exclusively controlled by the State, where Hindus must beg for Waqf land to celebrate their festival while the government usurps hundreds of thousands of acres of temple land and is responsible for more than 100,000 temples losing lacs of crores in rental income? What kind of Hindu Rashtra is this where Right to Education Act discriminates only against Hindus and their schools, forcing tens of thousands of them to shut down? What kind of Hindu Rashtra is this where monsters like Aurangzeb and Tipu who perpetrated large-scale Hindu genocides are eulogised through State sponsored publications, naming of roads and cities, and organising of festivals? What kind of Hindu Rashtra is this where a law was about to be enacted through with only the Hindus would have been held guilty in a communal riot even if they were in a minority for example in Kashmir? What kind of Hindu Rashtra is this where court judgments like the Sabarimala and legislative enactments like the Hindu Code Bill purport to reform only Hindu religious practices but dare not touch practices of other religions, and if they do, the decisions are promptly reversed like in the Shah Bano case? What kind of Hindu Rashtra is this where The Places of Worship Act continues to deny the Hindus their legitimate right to correct historical injustices and reclaim thousands of demolished temples? What kind of Hindu Rashtra is this where the Waqf Act gives overarching powers to Muslims to declare a 1500-year-old Hindu temple to be on Islamic land when Islam is only 1300 years old? If this is how a Hindu is rewarded in a Hindu Rashtra, he’d much rather be in a Muslim Rashtra because then at least there’d be no pretence of equality – a Kafir will get what he deserves. In this searing commentary penned with clinical precision, the author shreds to smithereens once and for all the guilt-tripping, self-loathing fake narrative that Hindus have been duped with since Independence. There is no pretence, no political correctness, only unvarnished truth – that the Hindus are living under State-sanctioned Apartheid.

Anjali Geetan Ri is a Rajasthani translation of Rabindranath Tagore’s famous book of poetry “Gitanjali”.